BBC Από την αρχή της ανόδου στο προεδρικό αξίωμα το 2007, ο Νικολά Σαρκοζί προκάλεσε αντιπάθειες. Και αυτή η αντιπάθεια προς το πρόσωπό του ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από τις πολιτικές του θέσεις. Ολοι οι ηγέτες προκαλούν αντιπάθειες με όσα κάνουν. Λίγοι, όμως, τις προκαλούν γι αυτό που είναι.«Υπάρχει μια παράλογη έχθρα μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης προς το πρόσωπο του Νικολά Σαρκοζί, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτές τις εκλογές», παρατήρησε ο Ζαν Σεμπαστιάν Φερζού του ειδησεογραφικού Atlantico. «Και λέω παράλογη, επειδή οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αν ρωτήσεις τον κόσμο για τη μια ή την άλλη πολιτική Σαρκοζί -αλλά δεν αναφέρεις το όνομά του- θα την υποστηρίξει. Αλλά παρ όλα αυτά, δεν θα τον ψηφίσουν».Ο κυριότερος λόγος αυτής της αντιπάθειας υπήρξε εν πολλοίς η αυταρέσκεια και η επιδεικτικότητα του Νικολά Σαρκοζί. Πέντε χρόνια, αφότου γιόρτασε τη νίκη του στο πολυτελές εστιατόριο Le Fouquet στα Ηλύσια Πεδία, αυτό εξακολουθεί να αποτελεί σύμβολο αυτού του πολυτελούς τρόπου ζωής του.Για τον συγγραφέα Αντρέ Μπερκόφ, ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο ο κόσμος αντιπάθησε τον Σαρκοζί δεν είναι η ροπή του προς την πολυτέλεια, αλλά ότι παραβίασε τους κανόνες του πώς πρέπει να είναι ένας Γάλλος πρόεδρος, όπως τους έθεσε ο Ντε Γκωλ με την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας και επέλεξε ένα στυλ «προπονητή ποδοσφαίρου». Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας άλλος λόγος που έκανε αντιπαθή τον απερχόμενο πρόεδρο είναι ότι είπε στους Γάλλους κάποιες άβολες αλήθειες: «Οι Γάλλοι ήταν ευτυχείς όσο πρόεδροι όπως ο Μιτεράν ή ο Σιράκ τροφοδοτούσαν τη μετα-επαναστατική τους πεποίθηση ότι είναι ένα είδος εκλεκτού λαού, στους οποίους δεν εφαρμόζονται οι συνήθεις οικονομικοί κανόνες». Ο Σαρκοζί έσβησε επιπλέον την κυρίαρχη ακόμη και σήμερα ψευδαίσθηση των Γάλλων ότι αυτοί ανοίγουν νέους δρόμους διαβίωσης.