Η λέξη «ανορεξία» είναι ως ένα βαθμό αποπροσανατολιστική, αφού το αδυνάτισμα δεν προέρχεται από τη μείωση της όρεξης του ασθενούς για φαγητό, αλλά από την αυτοεπιβαλλόμενη ασιτία.

Η μειωμένη όρεξη για φαγητό, έρχεται τις περισσότερες φορές αργότερα, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της νόσου.
H νευρική ανορεξία ή ακόμα καλύτερα η ψυχογενής ανορεξία εντάσσεται στην κατηγορία των διαταραχών πρόσληψης τροφής.
Ο ασθενής ανησυχεί για το βάρος του, ακόμη κι αν αυτό είναι κάτω από το κανονικό για το σωματότυπο του και επιδιώκει με κάθε τρόπο να χάσει περισσότερα κιλά. Οι ασθενείς έχουν λανθασμένη εικόνα και αντίληψη της εμφάνισης τους.
Αν και φτάνουν σε σημείο να είναι οστεώδεις, νιώθουν παχύσαρκοι», λέει σε συνέντευξή του ο ιατρός Καλλίνικος Μάρτας.