Οι άστεγοι στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα (Ν.4052/12) αναγνωρίσθηκαν θεσμικά ως ειδική - ευάλωτη κοινωνική ομάδα που χρήζει ειδικών μέτρων προστασίας. Ωστόσο μέχρι και σήμερα η πλειονότητα των παρεχομένων υπηρεσιών αφορούν φιλανθρωπικού τύπου παροχές ενώ την ίδια στιγμή δεν υπάρχει θεσμοθετημένη καμία δράση που να αφορά την πρόληψη του φαινομένου και κυρίως την ένταξη αστέγων στην αγορά εργασίας και την αποκατάστασή τους στον κοινωνικό ιστό.

Στην Ελλάδα του σήμερα, το φαινόμενο της έλλειψης στέγης μετρά ήδη τρεις δεκαετίες και περισσότερους από 200.000 συμπολίτες μας που διαβιούν στο δρόμο ή σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, βιώνοντας την πιο ακραία μορφή φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που βρίσκονται σε κίνδυνο έλλειψης στέγης ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας που πλήττει σχεδόν όλες τις ηλικίες και τις επαγγελματικές κατηγορίες.

Δεδομένης της οικονομικής ύφεσης , το πρόβλημα των αστέγων τείνει να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις αναδεικνύοντας τώρα, περισσότερο από ποτέ, το έλλειμμα κοινωνικών, στεγαστικών και προνοιακών πολιτικών στην χώρα μας.