Του Γιαννη Kουκουλα / [email protected] Ποτέ δεν ήθελα να συνδυάσω μία αθλητική επιτυχία με το ίδιον της ελληνικής φυλής, της καρδιάς, της υπερηφάνειας. Ούτε με ηρωισμούς και έπη. Πιστεύω πως μία νίκη σε εθνικό επίπεδο, όσο και θριαμβευτική κι αν είναι, έχει σχέση με τη θέληση των αθλητών, με τη δική τους αξία και του προπονητή τους, άντε και κάποιες φορές με την τύχη. Ομως, η συγκεκριμένη περίπτωση, η πρόκριση της Εθνικής στους «8» του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, ανατρέπει, όλα αυτά τα δεδομένα. Γιατί ήρθε πέρα από κάθε πρόβλεψη. Να τολμήσω να πω και λογική; Δεν θα ήταν αδόκιμο. Διότι αυτή η ομάδα, παίκτες και προπονητής, απέδειξαν πως, στον αθλητισμό, πολλές φορές αυτό που λέμε «καρδιά» μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.Δεν θα υποστηρίξω ότι η Εθνική μας είναι καλύτερη από αυτήν της Ρωσίας. Ακόμα και στον τελευταίο μεταξύ τους αγώνα, όταν ο Καραγκούνης πέτυχε το «χρυσό» γκολ, ελάχιστοι πίστεψαν πως σήμερα θα ήμασταν στους προημιτελικούς. Και οι πρώτοι που δεν το πίστευαν ήταν οι Ρώσοι. Και αυτό ήταν το μεγάλο τους λάθος. Υπολόγιζαν κι αυτοί στην ανωτερότητά τους, μη λαμβάνοντας υπόψη τους το DNA μας.Αυτό που, στο βάθος της ιστορίας, μας έβγαλε πολλές φορές στον αφρό, όταν όλοι μάς είχαν στον... πάτο του ωκεανού. Και όχι μόνο σε αθλητικά δρώμενα, αλλά σε κοινωνικά, ακόμα και σε πολεμικά. Το «και ξανά προς τη δόξα τραβά», δεν είναι η στιγμιαία έμπνευση του ποιητή, αλλά το απόφθεγμα της πορείας μας ως έθνος από τα βάθη του χρόνου.Εχω γράψει πολλές φορές, πως θαύματα στο ποδόσφαιρο δεν συμβαίνουν συχνά. Πως, όπως αυτό της Πορτογαλίας, το 2004, δεν θα επαναληφθεί. Και εξακολουθώ να το πιστεύω. Ομως, πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτό που επέτυχε η ομάδα μας, και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς για την πατρίδα μας, αποτελεί ένα «θαύμα». Και μας δίνει ελπίδες πως, όπως τα παιδιά του Σάντος, μπόρεσαν να μας κρατήσουν μέσα στο Euro, ανατρέποντας τους «σοφούς» και τους παντός είδους «εξυπνάκηδες», έτσι θα βρεθούν και οι πολιτικοί άνδρες, όσο κι αν μας έχουν απογοητεύσει αρκετοί από αυτούς, να μας βγάλουν από την απελπιστική κατάσταση που βρισκόμαστε και να μας δώσουν την ελπίδα πως μπορούμε να σωθούμε.Αρκεί αυτοί να παραδειγματιστούν από την ομοψυχία, την αυταπάρνηση και τον πατριωτισμό αυτών των παικτών. Στο φινάλε, για μία φορά ας αισθανθούν και αυτοί τι σημαίνει να περιμένει ένα ολόκληρο έθνος, να του δώσεις λίγη χαρά, χωρίς να υπολογίζουν τα προσωπικά και κομματικά τους συμφέροντα.